เริ่มแรกเลยตื่นมาตอนตี 5.55 เผื่อไว้ก่อนกลัวรถติด เพราะต้องไปที่จุฬาฯ ซึ่งคนที่พาเราไปคือขุ่นพ่อ แนะนำไว้เลยว่าถ้าไปสอบวัดระดับญี่ปุ่นควรขึ้น MRT แล้วลงที่สถานีสามย่าน ก่อนหน้าจะมาเราก็ตรวจห้องสอบไว้แล้ว ซึ่งห้องสอบของเราคือ อาคารมหามกุฎ คณะวิทย์ ...
 |
| สังเกตได้ง่ายดีเพราะเป็นตึกสูงตึกเดียวที่อยู่ในคณะวิทย์ |
จากนั้นเรากับพ่อก็กินข้าวเช้า พอเสร็จก็ไปสำรวจดูสถานที่สอบซะหน่อย.... แล้วแบบว่า OMG คนเยอะ_ิบ จากนั้นเราก็โทรหาเพื่อนที่มาสอบ N5 เหมือนกัน แล้วกว่าจะหากันจนเจอ ถถถถถ หลังจากเจอกันก็คุยสัพเพเหระไป อยู่ดีๆเพื่อนบอกว่า 'เจอหนูตายด้วยละ...' ทำเอาเราร้องห้ะไปเลย แต่อีกเดี๋ยวก็ใกล้เวลาล่ะก็เลยไปเข้าห้องสอบกัน
ด้วยความที่หมายเลขสอบเราอยู่เลขที่สุดท้ายในห้องสอบเลยได้นั่งริมประตูหลังสุด จากนั้นก็เขียนกระดาษคำตอบ แต่ด้วยความเฟอะฟะไม่ดูที่เขาเขียนไว้บนกระดาษค่ะ เราใช้ปากกาในการเขียน จากนั้นก็มีครูคุมสอบมาดูกระดาษเราแล้วถามครูอีกคนว่าน้องเขียนด้วยปากกาไปแล้วเป็นไรไหม ซึ่งครูอีกคนก็บอกไม่เป็นไร หลังจากนั้นอ.ก็พึงพูดใส่ไมค์แล้วบอกว่า ให้ใช้ดินสอในการเขียนนะคะ แอบคิดอยู่นะอ.บอกช้าไปไหม ถถถ (แต่ก็ผิดที่เราเองแหละที่ไม่ดูให้ดี) ก็สอบไปเรื่อยๆ วิชาแรกคือความรู้ด้านศัพท์ ตัวอักษร คันจิ วิชาสองคือความรู้ด้านไวยากรณ์ ส่วนวิชาสุดท้าย.... พาร์ทการฟัง(เป็นอะไรที่เกลียดมากที่สุดละตั้งแต่สอบมา) เพราะต้องฟังอย่างเดียว ฟังแล้วก็ต้องเอาไปตอบในกระดาษคำตอบ เพราะมีแต่ตัวคำตอบตัวคำถามต้องฟังเอา คือฟังแล้วตอบไม่เท่าไหร่ แต่สคริปต์มันกวนโอ๊ยสุดๆในสามโลก มันกวนโอ๊ยยังไงเหรอ ก็สมมุติว่ามีคนสองคนกำลังคุยกัน แล้วคุยกันเหมือนจะโอเคล่ะ แต่อยู่ดีๆก็พูด อ๊ะ แล้วบอกว่าไม่ใช่ หรือไม่ก็พูด อ๊ะ แล้วก็เหมือนพูดให้เราสับสนมึนงงว่าจะตอบข้อนี้ดีไหม ฟังแล้วแบบอยากล้มโต๊ะเหลือเกิ๊นน
สอบเสร็จก็โทรหาเพื่อนแต่เหมือนอจะปิดเครื่องไว้เพราะอ.ยังไม่ปล่อย เราก็โทรหาพ่อแล้วก็จะเดินไปหา แต่ตามันสังเกตไปเห็ยสิ่งเล็กๆที่เรียกว่า หนู ไม่ใช่หนูตายที่เพื่อนพูดถึงเมื่อเช้าแต่เป็นหนูตัวเป็นๆ ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่ามันมาอยู่นี้ได้ไง แต่เราก็ไม่สนใจมากเลยเดินจากไป จากนั้นเราก็เจอพ่อแล้วก็ไปเที่ยว CTW ต่อกว่าจะกลับบ้านก็เย็นนู่น ถถถถ
ก็เขียนประสบการณ์เฟอะฟะมาให้อ่านกันจะได้ไม่ต้องทำผิดแบบเรา วันนี้ขอลาไปก่อน เจอกันใหม่น้า บั้ยบายยยยย
